در اصل، مسکن های ضد درد باید در دوز مناسب و به اندازه کافی مصرف شوند تا خطر اثرات نامطلوب تا حد ممکن کم شود. فاصله هر دوز نباید کمتر از 6 ساعت باشد.
مقدار مصرف:
*بزرگسالان و نوجوانان از 12 سال (و حداقل 43 کیلوگرم وزن بدن):
1 قرص مگزالن تا 4 بار در روز.
حداکثر دوز روزانه 4 قرص (مربوط به 2000 میلی گرم پاراستامول).
*کودکان از 6 سالگی تا 12 سالگی
1/2 قرص مگزالن تا 3 بار در روز.
*کودکان زیر 6 سال
قرص های مگزالن 500 میلی گرم برای کودکان زیر 6 سال مناسب نیست. فرم های دوز مناسب دیگر با محتوای ماده فعال پایین تر برای آنها در دسترس است.
*بیماران سالخورده (65 سال و بالاتر)
هیچ تنظیم خاصی برای تنظیم دوز لازم نیست.
*بیماران مبتلا به نقص کبدی
در بیماران مبتلا به اختلال کبدی و سندرم گیلبرت، دوز باید کاهش یابد یا فاصله دوز افزایش یابد. پاراستامول نباید در نارسایی شدید سلولهای کبدی (Child-Pugh> 9) مورد استفاده قرار گیرد
*بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی
در بیمارانی که اختلال عملکرد کلیوی دارند، باید دوز کاهش یابد یا فاصله دوز تمدید شود. در صورت نارسایی شدید کلیوی، فاصله دوز حداقل 8 ساعت باید باشد.
عوارض جانبی:
*مصرف مقدار زیادی پاراستامول، حتی استفاده طولانی مدت یا استفاده مزمن از چندین گرم در روز می تواند منجر به مشکلات کبدی و کلیوی شود.
*اختلالات خون و سیستم لنفاوی بسیار نادر است: پانسیتوپنی، لکوسیتوپنی، ترومبوسیتوپنی، اگرانولوسیتوز، متاموگلوبینممی اختلالات سیستم ایمنی
*بسیار نادر: در افراد مستعد برونکواسپاسم (آسم)، واکنش های حساسیت از قرمز شدن ساده پوست یا کهیر تا شوک آنافیلاکتیک کبد و مجاری صفراوی
*نادر: افزایش ترانس آمینازهای کبدیکمکی ها
ترکیبات:
*مواد فعال
500 میلی گرم پاراستامول
*مواد جانبی
- تالک
-دی اکسید سیلیکون ، بسیار پراکنده است
-ذرت
-استئارات منیزیم
-سلولز ، میکرو کریستالی
-سدیم
-پویدون
- Croscarmellose سدیم