قرص تیروئید لوتروکسین( اوتیروکس) 50 میکرو گرمی مرک آلمان

 داروی تیروئید اوتریکس، درمانی است که حاوی هورمون تیروئید لووتیروکسین به عنوان یک ماده فعال است. داروی تیروئید اوتریکس، همان هورمون طبیعی تولید شده را دارد.
    به شما این دارو داده می شود تا هورمون تیروئید از دست رفته خود را جایگزین کنید.
 

   موارد مصرف این دارو:

 *       هورمون از دست رفته تیروئید را جایگزین می کند.
 *       برای جلوگیری از تشکیل بیشتر گواتر (بزرگ شدن غده تیروئید)
 *       برای درمان گواتر خوش خیم (گواتر خوش خیم) با عملکرد طبیعی    تیروئید
 *       برای درمان همراه غده تیروئید بیش فعال، که با داروهای تیروئید (داروهای مهار کننده غده تیروئید بیش فعال) تحت درمان قرار می گیرند، پس از رسیدن به وضعیت متابولیک طبیعی
 *       در مورد تومور بدخیم غده تیروئید ، به ویژه پس از عمل ، برای سرکوب رشد مجدد تومور و مکمل هورمون تیروئید از دست رفته

دوزمصرفی:

    همیشه دارو را دقیقاً مطابق آنچه پزشک به شما گفته است مصرف کنید.
    پزشک شما بر اساس معاینات، میزان مصرف روزانه مورد نیاز شما را تعیین می کند.
قرص هایی با مواد فعال مختلف (25 تا 200 میکروگرم لووتیروکسین سدیم) برای درمان فردی در دسترس هستند ، به طوری که معمولاً فقط باید روزانه یک قرص مصرف کنید.
بسته به تصویر بالینی ، پزشک شما از توصیه های زیر استفاده می کند:
بزرگسالان در ابتدا 25-50 میکروگرم لووتیروکسین سدیم برای درمان کم کاری تیروئید مصرف می کنند. این مقدار ممکن است توسط 25-50 میکروگرم لووتیروکسین سدیم به دوز روزانه 100-200 میکروگرم سدیم لووتیروکسین سدیم هر دو تا چهار هفته ، طبق دستور پزشک شما افزایش یابد.
    برای جلوگیری از تشکیل بیشتر گواتر پس از برداشت گواتر و برای درمان گواتر خوش خیم، روزانه 75 تا 200 میکروگرم سدیم لووتیروکسین مصرف می شود.
    روزانه 50-100 میکروگرم لووتیروکسین سدیم به عنوان درمان کمکی در درمان پرکاری تیروئید با داروهای تیروئید مصرف می شود.
    پس از جراحی تیروئید برای تومور بدخیم غده تیروئید، مقدار مصرف روزانه 150-300 میکروگرم سدیم لووتیروکسین است.

کودکان:

    در درمان طولانی مدت کم کاری تیروئید مادرزادی و اکتسابی، دوز روزانه به طور کلی 100 تا 150 میکروگرم لووتیروکسین سدیم در هر متر مربع بدن است.
    در نوزادان و کودکان مبتلا به کم کاری تیروئید مادرزادی، جایگزینی سریع هورمون برای دستیابی به رشد ذهنی و جسمی طبیعی بسیار مهم است.
    برای این شکل از کم کاری تیروئید، در 3 ماه اول درمان، دوز روزانه 10 تا 15 میکروگرم لووتیروکسین سدیم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه می شود. پزشک معالج پس از آن به طور جداگانه میزان دوز مورد نیاز را براساس معاینات (بخصوص میزان هورمون تیروئید در خون) تنظیم می کند.
    در کودکانی که کم کاری تیروئید  در ابتدای درمان، دوز mg / 550 میکروگرم لووتیروکسین سدیم در روز توصیه می شود. پزشک معالج به تدریج هر دو تا چهار هفته دوز را افزایش می دهد تا زمان رسیدن دوز مورد نیاز برای درمان طولانی مدت. پزشک به ویژه بر روی سطح هورمون تیروئید در خون تمرکز دارد.

بزرگسالان، بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر ، بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید:

    دربزرگسالان، در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر و در بیمارانی که کم کاری تیروئید شدید یا طولانی مدت دارند، درمان با هورمون های تیروئید با احتیاط بسیار زیاد شروع می شود (دوز کم شروع، که پس از آن به آرامی با بررسی های مکرر هورمون تیروئید و در فواصل بیشتر) انجام می شود.

بیماران کم وزن و بیمارانی که دارای گواتربزرگی هستند:

    تجربه نشان داده است که برای بیمارانی که وزن کم بدن دارند و برای بیماران دارای گواتر بزرگ نیز دوز کمتری نیز وجود دارد.

مدت زمان استفاده:

    در کم کاری تیروئید و جراحی تیروئید به دلیل تومور بدخیم غده تیروئید، این دارو، با گواتر خوش خیم و برای جلوگیری از رشد گواتر جدید در چند ماه یا چند سال تا یک عمر انجام می شود. با درمان همزمان همراه با درمان پرکاری تیروئید، این دارو تا زمانی که داروهای تیروئید (عوامل مهار کننده پرکاری تیروئید) مصرف می شود، یک دوره درمانی 6 ماه تا 2 سال برای درمان گواتر خوش خیم با عملکرد طبیعی تیروئید ضروری است. اگر در این مدت درمان با دارو موفقیت آمیز نباشد، پزشک سایر گزینه های درمانی را در نظر می گیرد.

 

   اگر فراموش کردید که آن را مصرف کنید:

   اگر خیلی کم مصرف کرده اید و یا یکی را فراموش نکرده اید، دوز از دست رفته را جبران نکنید، اما در ریتم تنظیم شده بمانید.

اگر مصرف آن را متوقف کردید:

   درمان منظم در دوز تجویز شده توسط پزشک برای موفقیت در درمان ضروری است، تحت هیچ شرایطی نباید خودتان، دارو را  قطع نکنید زیرا در غیراین صورت علائم شما عود می کند.  

    روش مصرف:

   لطفاً کل وعده روزانه را بدون جویدن در صبح حداقل نیم ساعت قبل از صبحانه با مایعات فراوان، ترجیحاً با یک لیوان آب مصرف کنید. ماده فعال قبل از غذا روی معده خالی جذب می شود.     کودکان کل دوز روزانه را حداقل نیم ساعت قبل از اولین وعده غذایی روز دریافت می کنند. همچنین می توانید قرص را در کمی آب (10 - 15 میلی لیتر) حل کنید. (لازم است که برای هر مصرف تازه تهیه شود!).

اثرات جانبی

 اگردوز مصرفی، در موارد فردی تحمل نشود یا مصرف بیش از حد آن وجود داشته باشد، علائم معمولی یک غده تیروئید بیش از حد فعال، می تواند ایجاد شود، به خصوص اگر دوز در شروع درمان خیلی سریع افزایش یابد:

تپش قلب، ضربان قلب نامنظم، به ویژه ضربان قلب سریع (تاکی کاردی)، درد همراه با سفتی قفسه سینه، ضعف و گرفتگی عضلات، احساس گرما، تعریق بیش از حد، لرزش، بی قراری درونی، بی خوابی، اسهال، کاهش وزن، سردرد، اختلالات خونریزی قاعدگی، تب، استفراغ و افزایش فشار داخل جمجمه (به ویژه در کودکان).
 در صورت حساس بودن به لووتیروکسین یا هر یک از مواد تشکیل دهنده دیگر این دارو، واکنش های آلرژیک روی پوست (به عنوان مثال بثورات، کهیر) و در ناحیه دستگاه تنفسی ایجاد می شود.
 در صورت بروز عوارض جانبی، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. این همچنین در مورد عوارض جانبی مشخص نشده صدق می کند.

مصرف با داروهای دیگر:

    در صورت مصرف داروهای دیگر به پزشک یا داروساز خود بگویید.
    داروهای زیر ممکن است در مصرف با داروهای تیرویید، تداخل ایجاد کند:

  *  داروهای ضد دیابتی:
 اگر دیابتی هستید، باید قند خون خود را به طور مرتب بررسی کنید، به خصوص هنگام شروع درمان با هورمون تیروئید. ممکن است پزشک شما نیاز به تنظیم دوز داروی کاهش دهنده قند خون داشته باشد زیرا لووتیروکسین ممکن است اثرات داروهای کاهش دهنده قند خون را کاهش دهد.

 * مشتقات کومارین (داروهای ضد انعقادی):
  اگر به طور همزمان با این دارو و مشتقات کومارین (مثلاً دیکومارول) درمان می شوید، باید به طور منظم بررسی لخته شدن خون را انجام دهید. ممکن است پزشک شما نیاز به کاهش دوز ضد انعقاد کننده داشته باشد زیرا لووتیروکسین ممکن است اثرات ضد انعقاد را افزایش دهد.

  * رزین های تبادل یونی:
  4- 5 ساعت بعد از مصرف این دارو از عوامل کاهش دهنده چربی خون (مانند کلستیرامین، کلستیپول) یا از بین بردن پتاسیم خون یا فسفات خون (نمک های کلسیم و سدیم پلی استایرن سولفونیک اسید، سولامر) استفاده کنید. این داروها در غیر این صورت مانع از جذب لووتیروکسین از روده و در نتیجه اثربخشی آن می شوند.

 * عامل کمپلکس اسید صفراوی:
  Colesevelamدارویی که برای کاهش کلسترول بالا در خون استفاده می شود) لووتیروکسین را به هم متصل می کند و جذب لووتیروکسین از روده را کاهش می دهد. بنابراین، داروی تیروئید، باید حداقل 4 ساعت قبل از Colesevelam مصرف شود.

* داروهای اتصال دهنده اسید معده حاوی آلومینیوم، داروهای حاوی آهن، کربنات کلسیم:
 دارو را حداقل 2 ساعت قبل از داروهای اتصال دهنده اسید معده حاوی آلومینیوم (آنتی اسیدها، سوکرالفاتها)، داروهای حاوی آهن یا کربنات کلسیم مصرف کنید. این داروها در غیر این صورت می توانند جذب لووتیروکسین از روده و در نتیجه اثربخشی آن را کاهش دهند.

* Propylthiouracil ، گلوکوکورتیکوئیدها، بتا بلاکرها (به ویژه پروپرانولول):
 Propylthiouracil (داروهای پرکاری تیروئید)، گلوکوکورتیکوئیدها (هورمونهای قشر آدرنال، "کورتیزون") و بتا بلاکرها (داروهایی که باعث کاهش ضربان قلب و فشار خون پایین می شوند) از تبدیل لووتیروکسین به شکل موثرتر لیوتیرونین جلوگیری می کنند و ممکن است باعث کاهش کارآیی دارو شوند.

* آمیودارون، ماده حاجب حاوی ید:

 آمیودارون (داروی درمان آریتمی قلبی) و داروهای حاجب حاوی ید (برخی از داروهای مورد استفاده در تشخیص اشعه ایکس) می توانند - به دلیل داشتن ید زیاد - باعث تیروئید بیش فعال و غیرفعال شوند. اگر مناطقی از تیروئید وجود داشته باشد که هنوز مشخص نشده اند و هورمون های کنترل نشده تیروئید (اتونوم) را تشکیل می دهند، احتیاط ویژه ای در مورد گواتر گره ای وجود دارد. آمیودارون از تبدیل لووتیروکسین به فرم مؤثرتر، لیوتیرونین جلوگیری می کند و ممکن است بر اثربخشی دارو تأثیر بگذارد. در صورت لزوم، پزشک شما دوز دارو را تنظیم می کند.

*مهار کننده های تیروزین کیناز (داروهای مورد استفاده در معالجه سرطان):

    اگر به طور همزمان از لووتیروکسین و تیروزین کیناز استفاده کنید (به عنوان مثال imatinib ،sunitinib ، sorafenib ، motesanib) پزشک شما باید به دقت علائم شما را کنترل کرده و عملکرد تیروئید شما را کنترل کند. ممکن است اثر لووتیروکسین کاهش یابد و پزشک شما ممکن است دوز لووتیروکسین را تنظیم کند.

داروهای زیر می توانند منجر به افزایش دوز مصرفی داروی لوتروکسین شوند:

*    سالیسیلات (داروهای ضد تب و داروهای ضد درد)
*    دیکومارول (یک داروی ضد انعقادی)
*    دوزهای زیاد (250 میلی گرم) فوروزمید (مدر)
*    کلوفیبرات (دارو برای کاهش مقادیر بالای چربی خون)
*    داروهایی برای جلوگیری از بارداری یا جایگزینی هورمون ها
*   اگر بعد از یائسگی هورمونهای ضد بارداری ("قرص") مصرف می کنید یا جایگزین هورمون درمانی می شوید، ممکن است نیاز به لووتیروکسین افزایش یابد.
*  سرترالین، کلروکین / پروژوانیل:

  سرترالین (داروی افسردگی) و کلروکین / پروژوانیل (داروی مالاریا و بیماری های روماتیسمی) اثر بخشی لووتیروکسین را کاهش می دهد.
*  باربیتوراتها، ریفامپین، کاربامازپین، فنیتوئین:

باربیتوراتها (داروهای تشنج، بیهوشی، برخی از قرص های خواب آور)، ریفامپین (آنتی بیوتیک)، کاربامازپین (داروهای تشنج) و فنیتوئین (داروهای تشنج، داروهای ضربان قلب نامنظم) می توانند اثر لووتیروکسین را تضعیف کنند.
*  مهار کننده های پروتئازداروهای مورد استفاده در درمان عفونت HIV:

  اگر به طور همزمان از لووتیروکسین و پروتئیناز (لوپیناویر، ریتونوویر) استفاده کنید، پزشک شما باید علائم شما را به دقت کنترل کند و عملکرد تیروئید شما را تحت نظر داشته باشد. لووتوتیوکسین ممکن است هنگام مصرف همزمان با لوپیناویر / ریتونوویر کمتر موثر باشد.
*  ماد غذایی خاص

  اگر رژیم غذایی شما سویا باشد ، پزشک بیشتر اوقات میزان هورمون تیروئید شما را کنترل می کند. ممکن است پزشک در طول و بعد از قطع مصرف، نیاز به تنظیم دوز دارو داشته باشد (ممکن است به دوزهای غیرمعمول زیادی نیاز باشد).  محصولات حاوی سویا می توانند باعث اختلال در جذب لووتیروکسین از روده شده و در نتیجه اثر بخشی آن را کاهش دهند.

دوره بارداری و شیردهی

 قبل از مصرف هر دارویی از پزشک یا داروساز خود بخواهید که مشاوره دهد.
 اگر باردار هستید یا شیرده هستید، یا فکر می کنید ممکن است باردار باشید یا قصد بچه دار شدن را دارید، قبل از مصرف این دارو از پزشک یا داروساز خود بخواهید که مشاوره دهد.
درمان مناسب با هورمونهای تیروئید برای سلامتی مادر و فرزند متولد نشده در دوران بارداری و شیردهی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین باید به طور مداوم و تحت نظر پزشک معالج ادامه یابد. با وجود کاربردهای گسترده در دوران بارداری، اثرات نامطلوب لووتیروکسین بر بارداری یا سلامت کودک متولد نشده یا نوزاد متولد نشده گزارش نشده است.
عملکرد تیروئید خود را هم در دوران بارداری و هم بعد از بارداری بررسی کنید. ممکن است پزشک شما نیاز به تنظیم دوز داشته باشد زیرا ممکن است در دوران بارداری به دلیل افزایش سطح استروژن خون (هورمون جنسی زن) نیاز به هورمون تیروئید افزایش یابد.
شما نباید همزمان با بارداری، داروهای جلوگیری از پرکاری تیروئید (به اصطلاح داروهای تیروئید)، را مصرف نکنید، زیرا این امر به دوز بالاتری از داروهای تیروئید نیاز دارد. تیروئیداتیک (بر خلاف لووتیروکسین) می تواند از طریق جفت وارد گردش کودک شود و قادر به ایجاد تیروئید کم تحرک در کودک متولد نشده است. اگر از غده تیروئید بیش فعال رنج می برید ، پزشک فقط باید در دوران بارداری با داروهای تیروئید با دوز کم آن را درمان کند. مقدار هورمون تیروئید که در طی شیردهی به شیر مادر منتقل می شود ، حتی با لووتیروکسین با دوز بالا بسیار کم است و بنابراین بی ضرر است.

هشدارها و اقدامات احتیاطی

 اگر قبلاً دچار سکته قلبی شده اید ، یا دچار بیماری عروق کرونر هستید ، عضله ضعیف قلب ، ضربان قلب نامنظم (تاکیکاردی) یا التهاب عضله قلب است که حاد نیست ، یا اگر مدت طولانی است تیروئید کم تحملی داشته اید. در این موارد ، از بالا رفتن سطح هورمون ها در خون باید اجتناب شود. بنابراین ، سطح تیروئید شما باید بیشتر اوقات بررسی شود. در صورت بروز علائم خفیف تیروئید بیش فعال در اثر دارو با پزشک خود مشورت کنید.
اگر غده تیروئید کم تحرکی دارید که ناشی از بیماری هیپوفیز است. هرگونه نارسایی آدرنال که در همان زمان ممکن است وجود داشته باشد ، باید ابتدا توسط پزشک معالج (درمان با هیدروکورتیزون) درمان شود. بدون درمان کافی ، قشر آدرنال به طور ناگهانی می تواند از بین رود. (بحران آدیسون).
در زنان یائسه که بیشتر در معرض خطر پوکی استخوان هستند، برای جلوگیری از افزایش سطح هورمون تیروئید،پزشک معالج باید مکرراً عملکرد تیروئید را بررسی کند.

استفاده نادرست

 برای رسیدن به کاهش وزن نباید از دارو استفاده کنید. اگر میزان خون هورمون تیروئید در حد طبیعی باشد ، مصرف اضافی هورمونهای تیروئید باعث کاهش وزن نمی شود. مصرف اضافی می تواند عوارض جانبی جدی یا حتی خطرناکی را ایجاد کند، به خصوص در ترکیب با برخی از داروهای کاهش وزن.
     

   تغییر درمان

  اگر قبلاً با این دارو تحت درمان قرار گرفته اید ، تغییر به داروی دیگری که حاوی هورمون تیروئید است فقط باید تحت نظارت پزشکی و کنترل مقادیر خون انجام شود.
      

  افراد مسن

 در افراد مسن، دوز با احتیاط بیشتری انجام می شود (به ویژه اگر مشکلات قلبی وجود داشته باشد) و بررسی های پزشکی بیشتر انجام می شود.

رانندگی و استفاده از ماشین

 هیچ مطالعه ای برای تعیین اینکه آیا مصرف دارو بر توانایی شما در رانندگی و استفاده از ماشین آلات تأثیر می گذارد، انجام نشده است.