مسکن قوی نووالجین 500 میلی گرم (Novalgin Filmtabletten 500- 50 Tab)

 مسکن نووالجین، یک داروی ضد درد و ضد تب است که از گروه پیرازولون ها است.
  

  برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

    * درد شدید حاد پس از آسیب یا جراحی؛
    * گرفتگی شکم مانند (قولنج)؛
    * درد سرطانی (درد تومور)؛
    * درد شدید حاد یا مزمن دیگر ، تا آنجا که هیچ روش درمانی دیگری امکان پذیر نیست.
    * تب بالا که به اقدامات دیگر پاسخ نمی دهد.

ترکیبات فعال:

500 میلی گرم metamizole سدیم-1-آب

ترکیبات جانبی:

    *استئارات منیزیم
    *هایپروملوز
    *ساکارین سدیم-2-آب
    *ماکروگول 4000
    *ماکروگول 8000
    *دی اکسید تیتانیوم
    *تالک

دوز مصرفی:

  همیشه این دارو را دقیقاً مطابق آنچه پزشک به شما گفته است، مصرف کنید. در صورت عدم اطمینان به پزشک یا داروساز خود مراجعه کنید. مگر در مواردی که پزشک معالج دوز دیگری تجویز کند، مقدار معمول آن عبارت است از:

* دوز مصرفی بستگی به شدت درد یا تب و حساسیت فرد به واکنش نسبت به متامیزول دارد.

* همیشه کمترین دوز برای کنترل درد و تب باید انتخاب شود. پزشک به شما می گوید چگونه از متامیزول استفاده کنید.

* بزرگسالان و نوجوانان 15 ساله و بالاتر (که وزن آنها بیش از 53 کیلوگرم است) می توانند حداکثر 1000 میلی گرم متامیزول در هر دوز  یک بار مصرف کنند، تا 2 بار در روز در فواصل 6-8 ساعت. حداکثر دوز روزانه 4000 میلی گرم (معادل 4 قرص).

* 30 تا 60 دقیقه پس از مصرف می توان اثر قابل توجهی را مشاهده نمود.

* قرص متامیزول 500 و 1000 میلی گرم نباید در کودکان زیر 15 سال استفاده شود. سایر فرم های دوز و قدرت این دارو برای کودکان خردسال در دسترس است. با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

بیماران سالخورده، بیماران با سلامت عمومی ضعیف / با اختلال در عملکرد کلیه:

این دوز باید در بیماران سالخورده، بیماران با وضعیت عمومی ضعیف و بیماران با اختلال در عملکرد کلیه کاهش یابد، زیرا دفع متابولیت های متامیزول به تأخیر می افتد.

بیماران مبتلا به اختلال در عملکرد کلیه یا کبد:

از آنجا که میزان دفع در بیماران دارای اختلال در عملکرد کلیه یا کبد کاهش می یابد، از دوزهای زیاد بالا باید اجتناب شود.

تنها در استفاده کوتاه مدت، کاهش دوز لازم نیست. هیچ تجربه ای در مورد استفاده طولانی مدت وجود ندارد.

مدت زمان استفاده:

مدت زمان مصرف بستگی به نوع و شدت بیماری دارد و توسط پزشک شما تعیین می شود. توصیه می شود بیش از 3 تا 5 روز از مسکن های ضد درد استفاده نکنید.

علائم مصرف بیش از حد دوز عبارتند از:
*حالت تهوع، استفراغ، دل درد، محدودیت عملکرد کلیه تا نارسایی حاد کلیه (به عنوان مثال تحت تصویر نفریت بینابینی)، سرگیجه،
خواب آلودگی،گرفتگی عضلات، افت فشار خون تا نارسایی گردش خون (شوک)، ضربان قلب نامنظم (تاکی کاردی).

توجه داشته باشید:

پس از دوزهای بسیار زیاد، دفع یک محصول متابولیک بی ضرر (اسید روبازونیک) می تواند باعث قرمز شدن ادرار شود.

اگر دوز مصرف را فراموش کردید، برای جبران یک دوز فراموش شده، دوز مصرف نکنید.

 قرص ها به طور کامل و با مایعات کافی بلعیده می شوند (مثلاً یک لیوان آب).

عوارض جانبی:

این دارو مانند همه داروها می تواند عوارض جانبی داشته باشد، اگرچه همه آنها به آن مبتلا نمی شوند.

عوارض جانبی زیر می تواند جدی باشد. مصرف داروی خود را ادامه ندهید و در اسرع وقت با پزشک مشورت کنید:

به عنوان مثال واکنش های شدید حساسیت، واکنش های شدید پوستی مانند سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی ، آگرانولوسیتوز ، پانسیتوپنی) ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. در صورت بروز علائم آگرانولوسیتوز، پانسیتوپنی یا ترومبوسیتوپنی، دارو باید فوراً متوقف شود و ضربان قلب توسط پزشک معاینه شود.

در صورت بروز علائم زیر، این دارو نباید ادامه یابد و این ممکن است نشان دهنده احتمالی آگرانولوسیتوز باشد:

* وخامت غیر منتظره در وضعیت عمومی شما (مانند تب، لرز، گلو درد، مشکل در بلع).

*اگر تب برطرف نشود یا برگردد.

* در صورت بروز تغییرات دردناک در غشای مخاطی، به ویژه در دهان، بینی و گلو یا در ناحیه تناسلی یا مقعد.

عوارض جانبی کمتر شایع:

*بثورات پوستی تا بنفش تا قرمز عمیق، تا حدی تاول زده.

*افت فشار خون که ممکن است به طور مستقیم با اثرات دارو مرتبط باشد و با علائم دیگر واکنش حساسیت همراه نباشد. چنین واکنشی به ندرت منجر به افت شدید فشار خون می شود. در صورت داشتن تب غیر طبیعی بالا (خطر هیپرپیرکسی) ممکن است خطر کاهش فشار خون افزایش یابد. علائم معمولی افت شدید فشار خون عبارتند از ضربان قلب سریع ، ضعف ، لرزش ، سرگیجه ، حالت تهوع و غش.

*واکنش های حساسیت (واکنشهای آنافیلاکسی یا آنافیلاکسی). علائم معمولی از واکنش های خفیف تر شامل علائمی مانند سوزش چشم، سرفه، آبریزش بینی، عطسه، سفتی در قفسه سینه، قرمز شدن پوست (به خصوص در اطراف صورت و سر)، کهیر و تورم صورت و کمی بیشتر حالت تهوع و گرفتگی شکم است. علائم هشدار دهنده خاص سوزش، خارش و گرما در زیر زبان و - به ویژه - در کف دست و کف پا است.

چنین واکنش های سبک تر می تواند به شکل های شدیدتر با کهیر شدید، آنژیوادم شدید (تورم، همچنین در حنجره)، برونکوسپاسم شدید (گرفتگی مجاری هوایی تحتانی)، تپش قلب (گاهی اوقات خیلی نبض آهسته)، آریتمی قلبی، افت فشار خون و یا افزایش فشار خون، از دست دادن هوشیاری.
در بیماران مبتلا به سندرم آسم ضد درد، واکنشهای حساسیت به طور معمول خود را در قالب حملات آسم آشکار می کنند.

کاهش تعداد گلبولهای سفید خون (لکوپنی). بثورات پوستی (مثلاً بثورات ماکولوپاپولار).

عوارض جانبی بسیار نادر:

کاهش شدید برخی گلبول های سفید خون (آگرانولوسیتوز) از جمله مواردی که منجر به مرگ می شود و یا کاهش پلاکت های خون (ترومبوسیتوپنی). این واکنش ها احتمالاً در اثر عوامل ایمنی ایجاد می شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اگر متامیزول بیش از یک هفته مصرف شود، احتمال آگرانولوسیتوز افزایش می یابد. آگرانولوسیتوز در تب بالا، لرز، گلو درد، مشکل در بلع و التهاب در دهان ، بینی، گلو و ناحیه تناسلی یا مقعد بروز می کند.

علائم معمولی ترومبوسیتوپنی شامل موارد زیر است: افزایش تمایل به خونریزی و پتکیا (خونریزی پانکتی فرم در پوست و غشاهای مخاطی).

حمله آسم (نفس نفس زدن ناشی از تنگ شدن کوچکترین راههای هوایی).

تاول بیش از حد پوست و لایه لایه شدن پوست (سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز سمی اپیدرمال).

وخیم شدن حاد عملکرد کلیه، در برخی موارد با میزان ناکافی ادرار (الیگو یا آنوری)، دفع پروتئین های خون در ادرار (پروتئینوری) یا ایجاد نارسایی حاد کلیه. التهاب کلیه ها (نفریت حاد بینابینی).

شوک آنافیلاکتیک.
حمله قلبی به عنوان بخشی از یک واکنش آلرژیک (سندرم کونیس).
کم خونی همراه با اختلال در عملکرد مغز استخوان (کم خونی آپلاستیک)، سطح پایین گلبول های سفید و قرمز و پلاکت ها (پانسیتوپنی) از جمله مواردی هستند که منجر به مرگ می شوند.

علائم پانیتوپنی و کم خونی آپلاستیک عبارتند از: احساس عموماً ناخوشایند، عفونت، تب مداوم، کبودی، خونریزی.
موارد خونریزی دستگاه گوارش گزارش شده است.

در صورت بروز عوارض جانبی، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. این همچنین در مورد عوارض جانبی که مشخص نشده است صدق می کند.

تداخلات دارویی:

متامیزول می تواند باعث کاهش سطح سیکلوسپورین در خون شود (دارویی که برای سرکوب سیستم ایمنی بدن استفاده می شود). در صورت استفاده همزمان از آنها، میزان سیکلوسپورین خون شما باید کنترل شود.

تجویز همزمان متامیزول سدیم و متوترکسات (دارویی که برای معالجه سرطان یا برخی بیماری های روماتیسمی استفاده می شود) می تواند باعث افزایش آسیب های احتمالی در تشکیل خون ناشی از متوترکسات بخصوص در افراد مسن شود. بنابراین باید از این ترکیب جلوگیری کرد.

متامیزول می تواند اثرات استیل اسیدسیلیک اسید (ASA) بر پلاکت های خون را کاهش دهد. اگر برای محافظت از قلب از اسید استیل سالیسیلیک استفاده می کنید، باید با احتیاط از متامیزول استفاده کنید.

متامیزول می تواند باعث کاهش سطح بوپروپیون در خون شود (برای درمان افسردگی و کمک به ترک سیگار). بنابراین، در هنگام مصرف بوپروپیون و متامیزول باید احتیاط کرد.

اگر به طور همزمان از metamizole و chlorpromazine (دارویی برای درمان اختلالات روحی) استفاده کنید، ممکن است کاهش شدید درجه حرارت بدن (هیپوترمی) را تجربه کنید.

مشخص است که گروه پیرازولون ها (متامیزول نیز به این گروه تعلق دارد) ممکن است با داروهای خاصی تعامل داشته باشند:

   *داروهایی برای جلوگیری از لخته شدن خون (ضد انعقاد خوراکی)؛

   *کاپتوپریل (دارویی برای فشار خون بالا و شرایط خاص قلب).

   *لیتیم (دارویی که برای درمان اختلالات روحی استفاده می شود)؛

   *داروهایی که به شما کمک می کنند جریان آب را حفظ کنید (دیورتیک هایی مانند تری آمرن).

   *داروهای فشار خون بالا (داروهای ضد فشار خون).

   * در هنگام استفاده از متامیزول از نوشیدن الکل خودداری کنید.

 قبل از انجام آزمایشات، در مورد استفاده از metamizole به پزشک خود بگویید، زیرا metamizole می تواند بر نتایج برخی از روش ها (مثلاً تعیین سطح خون کراتینین، چربی ها، کلسترول HDL یا اسید اوریک) تأثیر بگذارد.

موارد منع مصرف دارو:

اگر به متامیزول سدیم یا پیرازولون های دیگر (مانند فنازون، پروپی فنازون) یا پیرازولیدین ها حساس هستید (به عنوان مثال فنیل بوتازون، اکسی فنبوتازون) از مصرف دارو ی مسکن نووالجین خودداری کنید. این همچنین شامل بیمارانی است که به عنوان مثال با کاهش شدید گلبول های سفید خونی (اگرانولوسیتوز) پس از استفاده از این مواد واکنش نشان داده اند.

اگر به هر یک از عناصر و ترکیبات دارو حساسیت دارید، از مصرف آن خودداری کنید.

اگر می دانید که نسبت به داروهای ضد درد (سندرم آسم ضد درد یا عدم تحمل ضد درد از نوع ادراری - آنژیوادم) دچار عدم تحمل هستید، این مسکن نووالجین را مصرف نکنید. این عدم تحمل در بیماران به صورت باریک شدن گرفتگی دستگاه های هوایی تحتانی (برونکواسپاسم) یا سایر علائم حساسیت مانند خارش، آبریزش بینی و تورم (کهیر، رینیت، آنژیوادم)، با داروهای تسکین دهنده درد مانند سالیسیلات، پاراستامول، دیکلوفناک، ایبوپروفن، ایندومتاسین یا ناپروکسن واکنش نشان می دهند.

اگر از اختلالات مغز استخوان رنج می برید، به عنوان مثال پس از درمان با داروهای سیتوتوکسیک (داروهای ضد سرطان) از مصرف مسکن نووالجین خودداری کنید؛

اگر شما اختلالات خونی دارید (اختلالات سیستم خون ساز).

اگر از کمبود مادرزادی گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز رنج می برید (بیماری ارثی با خطر تجزیه سلول های قرمز خون).

اگر از پورفیری کبدی متناوب رنج می برید (بیماری ارثی با اختلال در شکل گیری رنگدانه قرمز).

اگر در سه ماه آخر بارداری هستید.

منع مصرف توسط کودکان و نوجوانان زیر 15 سال.

دوره بارداری و شیردهی

* اگر گمان می کنید باردار هستید یا قصد بارداری دارید، از پزشک یا داروساز خود مشاوره بگیرید.

*داده های موجود در مورد استفاده از metamizole در سه ماه اول بارداری محدود است اما اثرات مضر روی جنین را نشان نمی دهد. در موارد منفرد، در صورت وجود گزینه های درمانی دیگر، ممکن است دوز منفرد متامیزول در سه ماهه اول و دوم پس از مشورت با پزشک یا داروساز و پس از ارزیابی دقیق خطر استفاده از متامیزول قابل قبول باشد. با این حال، به طور کلی استفاده از metamizole در سه ماهه اول و دوم توصیه نمی شود.

*شما نباید در طول سه ماه آخر بارداری از metamizole استفاده کنید زیرا خطر ابتلا به عوارض برای مادر و فرزند بیشتر است (خونریزی، بسته شدن زودرس رگ مهم خونی، به اصطلاح مجرای botyli در کودک متولد نشده، که به طور طبیعی فقط بعد از تولد بسته می شود.)

* متامیزول در مقادیر قابل توجهی به شیر مادر منتقل می شود و برای شیر مادر پر خطر است. بنابراین باید از استفاده مکرر متامیزول در دوران شیردهی اجتناب کرد. در صورت تجویز یکبار مصرف متامیزول، به مادران توصیه می شود که شیر مادر را به مدت 48 ساعت پس از تجویز جمع آوری و کنار بگذارند.